„To straszne, ale ja tak muszę pisać”. Dzienniki Anny Pogonowskiej – próba lektury

The purpose of the article is to present the diaries of Anna Pogonowska (1922–2005), a Polish poet and essayist whose lyrical work remains virtually unknown, even though she published nearly twenty volumes of poetry – most of them in cooperation with Poland’s most prestigious publishing houses. A similar fate befell her monumental diary (kept between 1930–1992), which comprises dozens of notebooks. They became part of the collection of Warsaw’s Museum of Literature in 2004, yet they have not attracted researchers’ nor editors’ attention. Therefore, the article is an attempt to introduce Pogonowska’s diary, as well as an effort to describe its vital characteristics and its content using genetic criticism. Additionally, the author of the article reflects on the possibility of publishing the diary.Celem artykułu jest przedstawienie i wstępne opracowanie dziennika Anny Pogonowskiej (1922–2005), polskiej poetki i eseistki, której twórczość wciąż nie doczekała się należytej recepcji. Choć Pogonowska opublikowała za życia niemal dwadzieścia tomów poetyckich – większość w oficynach, takich jak Czytelnik czy Państwowy Instytut Wydawniczy – pozostaje na uboczu historii literatury. Podobny los spotkał jej monumentalny dziennik, prowadzony w latach 1930–1992, na który składa się kilkadziesiąt gęsto zapisanych notesów. Mimo że od 2004 roku znajduje się on w archiwach Muzeum Literatury w Warszawie, nie skupili się na nim ani badacze-edytorzy, ani wydawcy. Artykuł jest więc pierwszą próbą wprowadzenia dziennika do obiegu historycznoliterackiego; próbą zarysowania najważniejszych cech diariusza poetki i opisania jego zawartości, a także – dzięki możliwościom, które oferuje krytyka genetyczna – zeszytów, w jakich Pogonowska sporządzała notatki. Autor szkicu zastanawia się też nad możliwością wydania dziennika: stara się odpowiedzieć na pytanie, z jakimi wyzwaniami musieliby zmierzyć się wydawcy dziennika i jak mogłaby wyglądać edycja diariusza